In Physical and Chemical demonteert Chef de Mulu het menselijk gelaat tot verschoven fragmenten: helemaal bovenaan de aanzet van een neus met zichtbare neusgaten, daaronder een donkerpaarse wenkbrauw, krachtige rode vrouwenlippen en meervoudig gesuggereerde oogleden met terugkerende wimperbogen. De fragmenten overlappen en verschuiven alsof verschillende standpunten tegelijk zichtbaar worden. Zoals in het kubisme worden perspectieven naast elkaar geplaatst, maar het gebaar blijft abstract-expressionistisch – met expressieve penseelvoering, lagen en overschilderingen, open compositie, spontane kleurkeuzes, krassporen en transparante lasuren.
Het menselijk gezicht belichaamt het fysieke — als contour, fragment en gesturale afdruk — terwijl de kleur het chemische markeert: reacties die op het lichaam inwerken. Rood zet impuls-pieken, hartstocht en alarm; geel–oranje verhoogt de alertheid en houdt het oppervlak in vibrerende spanning; groen koelt, balanceert en laat zowel regeneratie als ambivalentie doorschemeren. Tussen deze polen ontstaat een ritme van verhitten en afkoelen, opflakkeren en verheldering.
Zo wordt het portret een proces: een menselijk gezicht en zijn emoties worden samengesteld uit perspectieven en kleurstoten; het gezicht wordt niet naturalistisch weergegeven, maar vanuit verschillende zones ervaren en gevoeld — in toestanden die op de buitenstaander meer dan louter visueel inwerken.