Miklós Németh verenigt in Intersection de gebarenkracht van het Abstract Expressionisme met de structurele helderheid van de Post Painterly Abstraction. Deze grootschalige compositie wordt gekenmerkt door dynamische, impulsieve penseelstreken die uitmonden in levendige kleurcontrasten: rijk groen, diepblauw, fel oranje en warme paarstinten vloeien samen in een energieke choreografie. Ondanks de expressieve spontaniteit onthult het werk een nauwkeurige ruimtelijke ordening—lijnen en kleurvlakken kruisen en doordringen elkaar, alsof een onzichtbaar raster de beeldbeweging stuurt.
Als laat werk toont Intersection Némeths rijpe handschrift: het zelfvertrouwen in de omgang met vorm en kleur, het vermogen om rauwe emotionele energie om te zetten in een gecontroleerd, harmonieus geheel. Het belichaamt een kunstenaar die zowel de vrijheid van het gebaren-schilderen als de discipline van formele helderheid beheerst—een spanningsveld dat het stuk zijn uitzonderlijke diepte en blijvende visuele aanwezigheid geeft.