Een pulserend kleurveld van helder geelgroen, doorkruist met gebaren, archaïsch aandoende vormen en gefragmenteerde structuren – Midnight Bamba voert de toeschouwer mee in een gelaagde, bijna tranceachtige beeldwereld. In dit werk verenigt Chef de Mulu elementen van het Tachisme, Primitivisme en de Abstracte Expressie tot een vibrerende compositie die zowel intuïtief als bewust gecomponeerd aanvoelt.
De donkere rastervormen en de schaduwachtige schedel in het bovenste gedeelte van het werk suggereren een diepere, misschien rituele of nachtelijke dimensie – een echo van archaïsche beeldtalen, doorbroken door een stedelijke schriftuur. Ondanks de ruwe oppervlakken en impulsieve gebaren blijft het werk samenhangend en bijna muzikaal.
Chef de Mulu vermijdt verhalende helderheid ten gunste van een open, emotioneel geladen symboliek. Midnight Bamba wil niet worden verklaard – het wil worden ervaren.