Chef de Mulu

Urban Jungle Fusion ontvouwt zich als een droomachtige sequentie, alsof men uit het raam van een traditioneel Maleisisch huis kijkt. Op de voorgrond tekenen zich vaag een dorp en een brug af, die de weg naar de jungle suggereren. Maar deze jungle oogt niet harmonieus, maar onrustig, stormachtig, bedreigd. De lucht gloeit rood – onstuimig, winderig, een onheilspellend teken.

De vegetatie op de voorgrond is gebogen, haar neiging wordt een symbool van verval. Het lijkt te bezwijken onder onzichtbare krachten, alsof de jungle zelf buigt voor externe druk. Aan de horizon verschijnt vaag de mast van een schip – een teken van westerse herkomst en koloniale uitbuiting. Het werk verwijst zo naar de historische en actuele bedreigingen van het regenwoud: brandontginning, houtkap en de exploitatie van hulpbronnen voor westerse en mondiale markten.

In de lucht verschijnen gezichten – geesten van de jungle die gevaar en chaos aankondigen. Zij veranderen het natuurtoneel in een spiritueel, symbolisch landschap, dat tegelijk visie, herinnering en waarschuwing is.

Stilistisch verenigt Urban Jungle Fusion de eruptieve kracht van het neo-expressionisme met een symbolistische beeldtaal van droom, angst en mystiek. De kleuren spreken direct: het rood van de lucht als bedreiging, het groen van de vegetatie als gewond leven, het geel als teken van dood en vergankelijkheid. Het resultaat is een werk dat zowel subjectief als mythisch is – een fusie van natuur en geschiedenis, expressie en symbool, een visie op de jungle tussen verzet, transformatie en dreigend verval.