In Sculpted Seduction verenigt Veit Korn zinnelijke lichamelijkheid met radicale reductie. Dit tweedelige beeld, vrij met de hand gehouwen uit groene rietzandsteen, toont een vrouwelijk torso – zonder hoofd, zonder armen, zonder pose. Niets probeert te verleiden, en toch is alles aanwezig: gewicht, spanning, kracht. Het lichaam is tegelijk vorm en fragment, kwetsbaar en krachtig.
De ruimte tussen de twee delen opent een leegte – een breuk, een afstand die meer is dan lichamelijk. Er ontstaat een dialoog tussen nabijheid en afwezigheid, tussen vorm en gemis, tussen aanwezigheid en onderbreking. De snede is scherp, bijna bruut – en tegelijk stil. Ze verwijst naar het onvoltooide, het ongrijpbare, het onbeschikbare.
Het oppervlak – gebeeldhouwd, geolied, gepolijst – onthult de organische structuur van de steen. De aardse warmte en poreuze huid roepen beelden op van lichaam, aarde, oorsprong. Maar ondanks deze zintuiglijke materialiteit wordt het werk nooit decoratief. Het blijft op zichzelf – concreet, ruw, diep menselijk.
Sculpted Seduction is geen idealiserend beeld. Het is een poëtisch stilstandmoment bij de ervaring van belichaming, schoonheid, fragmentatie en zelfbevestiging. De sculptuur viert niet de vorm, maar bevestigt het zijn in vorm – kwetsbaar, aanwezig, onvolledig. Een stille, koppige meditatie over vrouwelijkheid voorbij de blik.