Albrecht Dürer

Albrecht Dürer (1471–1528) – Een Meester van de Noordelijke Renaissance

Albrecht Dürer was een van de invloedrijkste kunstenaars van de Noordelijke Renaissance. Hij verwierf grote faam met zijn baanbrekende houtsneden, gravures en schilderijen. Geboren op 21 mei 1471 in Neurenberg, Duitsland, kwam hij al vroeg in aanraking met kunst via zijn vader, een edelsmid. Zijn uitzonderlijke talent werd al op jonge leeftijd zichtbaar. Na een opleiding in het atelier van schilder Michael Wolgemut maakte hij een vormende reis door Duitsland en de Nederlanden.

Dürer werd sterk beïnvloed door de Italiaanse renaissance en onderhield contacten met meesters als Leonardo da Vinci en Rafaël. Zijn reizen naar Italië (1494/95 en 1505–1507) hadden een diepgaande invloed op zijn benadering van perspectief, anatomie en proportie, en brachten een unieke synthese tot stand van Noord-Europese precisie en Italiaanse schoonheidsidealen.

Zijn bekendste werken zijn onder andere:

• „Zelfportret met pelsmantel“ (1500) – een iconisch beeld met Christusachtige uitstraling
• „Rhinoceros“ (1515) – een beroemde houtsnede op basis van een schriftelijke beschrijving van een Indische neushoorn
• „Jonge haas“ (1502) – een meesterlijke aquarelstudie van de natuur
• De drie meestergravures: Ridder, Dood en Duivel (1513), Hiëronymus in zijn studeervertrek (1514) en Melencolia I (1514) – complexe allegorische voorstellingen vol symboliek

Naast zijn artistieke werk was Dürer ook een pionier op het gebied van kunsttheorie. Hij publiceerde traktaten over perspectief, geometrie en menselijke verhoudingen. Zijn intellectuele diepgang en vernieuwing maken hem tot een sleutelfiguur in de Europese kunstgeschiedenis.

Dürer overleed op 6 april 1528 in Neurenberg. Zijn nalatenschap blijft wereldwijd kunstenaars en onderzoekers inspireren.